INTERVIEW: Oberhofer

De 21-jarige Brad Oberhofer is  de roerganger van de Amerikaanse band Oberhofer. Hij schrijft en neemt al zijn muziek zelf op, wat dit jaar resulteerde in ‘Time Capsules II’. Een energieke en ambitieuze debuutplaat die het fijne muzikale talent van deze New Yorker laat zien.

Bijna alle artiesten verbazen zich over het hoge fietsersgehalte in ons land. Ook bij de Amerikanen van Oberhofer is dat niet anders, alleen heeft de band ook een ander soort obsessie gevonden in onze hoofdstad. De vier muzikanten hebben namelijk een dringende behoefte om op een boot te varen door Amsterdam. Voor het interview kijken ze vanaf de waterkant nogal gefixeerd naar langskomende bootjes en ook tijdens het (bijzonder explosieve) optreden in de bovenzaal van Paradiso blijft Brad hengelen naar een boottochtje. Afijn, ik weet de aandacht van de band te winnen door te vragen naar de, een dag eerder, gestolen laptop van de band: “Gisteren in Brussel is inderdaad mijn laptop gestolen en nogal op een bizarre manier”, zegt Brad. “De laptop zat in mijn tas en die is gestolen terwijl we de tourbus aan het uitladen waren! Op een of andere manier is iemand tussen ons door geglipt en heeft diegene mijn tas weten te grijpen terwijl we even niet keken. Ik heb nog verder niks gehoord of hij al gevonden is. Ik hoop dat diegene die hem heeft gestolen aardig genoeg is mij even een mailtje te sturen of contact op te nemen. Er stonden ook wat demo’s en ideeën op die laptop en in mijn tas zaten natuurlijk persoonlijk spullen.”

Het zit de band ook niet mee, want de dag daarvoor werd de band een tijd opgehouden in Duitsland: “Ja, we werden ineens aangehouden door de politie en ze doorzochten onze hele bus. Daarnaast moest Pete (drummer) nog eens een potje plas afleveren”, zegt Matt Scheiner (gitarist) met een glimlach. Pete reageert: “Ja, ze namen mij mee naar het toilet omdat de politie een urinetest wilde doen. Maar ik hoefde niet en er stond iemand achter mij mee te kijken. Daar word ik sowieso al nerveus van. Dus dat duurde bij elkaar tien minuten om iets in dat potje te krijgen. Maar goed, ik mocht door, want er was niks gevonden.” Om alle rare toestanden mooi af te ronden, reed Pete ook nog eens de bus tegen een boom bij Paradiso. ‘Hard’ naar eigen zeggen: “Ja, je kan hem net niet zien vanaf hier volgens mij.” Brad voegt toe: “Ach, misschien is die ook wel gestolen, wie zal het zeggen. They could have stolen my virginity by now for all I know.”

Time Capsules II
Over naar de muziek! Voor zijn debuutplaat werkte Brad Oberhofer direct met een grote naam. Zijn prachtig opgenomen plaat is door niemand minder dan Steve Lillywhite geproduceerd (o.a. U2, Rolling Stones, Simple Minds & Talking Heads). Die zag het wel zitten met de jonge Brad: “Het ging eigenlijk via het label, die stuurde berichten rond naar mensen om te kijken wie het leuk leek om met mij te werken aan het album. Ik wilde niet graag met een nieuwe producer werken, maar met iemand die al wat meer ervaring had opgedaan. En ook iemand die het analoog en old-school op zou nemen en mixen. Toen kwamen we bij Steve uit.” Voor de plaat werden er ook een aantal nummers van de eerste EP opnieuw opgenomen. Het verschil tussen de twee versies is groot en erg leuk om te vergelijken (EP is te vinden door te klikken op de knop onderin): “Bij het opnemen van de eerste EP speelde er andere muzikanten mee, dus dat is al anders. En er zijn ook een aantal instrumenten bijgekomen tijdens die sessies. Ik heb een vriend die heel veel instrumenten kan bespelen: van een viool, cello, klarinet tot en met een hobo. Want ik wist gewoon dat er veel meer uit die nummers te halen was. Er zijn dus wel een aantal dingen veranderd, zeker ook in samenwerking met Steve.”

Brooklyn, New York
De band is deels via high school en via vrienden van vrienden uit Brooklyn bij elkaar gekomen. Al jaren komen er verschrikkelijk veel indie-bandjes uit Brooklyn, volgens Brad zijn het allemaal import-muzikanten: “Dat valt dus mee, het zijn gewoon Amerikaanse bands en niet echt Brooklyn-bands. Ik ken maar drie mensen die daar echt vandaan komen. Iedereen verhuist naar die wijk omdat het daar ‘gebeurt’.” Volgens Pete groeit de scène vooral sinds het begin van deze eeuw: “New York is natuurlijk altijd al een hypercreatieve stad geweest. Maar je had natuurlijk al die New Yorkse bands zoals The Strokes, Yeah Yeah Yeahs en Interpol rond die tijd. En altijd als er een ‘scène’ is, dan trekken mensen naar zo’n plek om daar hun muziek of kunst te maken. Sindsdien groeit het gestaag en nog steeds trekt de stad veel mensen aan.”

In Amsterdam wordt de helft van de band vooral aangetrokken door de coffeeshops: “I just love coffee man”, glimlacht Pete.