INTERVIEW: Great Mountain Fire

België en indie-muziek, dat is iets met bewoners van aangrenzende kavels en immer fris ogende vegetatie. Waar het op gitaarpop aankomt ligt het gazon van onze zuiderburen er opvallend groen bij. In een rap tempo spuwt België het ene na het andere talentvolle collectief de festivalweiden in. Met vrolijke, dansbare electroliedjes speelt het Brusselse Great Mountain Fire deze zomer mee voor het Waalse team. Het olijke vijftal over de Belgische grasmat.

Door Julie Enthoven

“Belgen zijn als hun tuintjes: keurig en overzichtelijk. En ze zijn heel eerlijk, wanneer ze je muziek niets vinden, laten ze het merken.” Bassist Alexis den Doncker schuift naar de punt van zijn stoel in het artiestenvertrek van een Haags podium, terwijl hij het verschil tussen Belgisch en Nederlands publiek probeert te duiden. Great Mountain Fire kan zich enige generalisatie veroorloven. Met meer dan een decennium podiumervaring in België en een agenda vol Nederlandse boekingen is een mespuntje huis-tuin-en-keuken-antropologie inmiddels geoorloofd.

“Nederlanders zijn wat vrijer. Ik leerde op school dat hier een lange traditie van vrijdenken bestaat. Het klinkt naïef, maar soms lijkt het net alsof je dat hier nog steeds kunt voelen”, theoretiseert Den Doncker, terwijl in stijl van het betoog een geurende joint de ronde doet. (“Die nieuwe wet van jullie over die wietpas hè? Ha ha, dat kan nog een probleem worden.”) Het vijftal puft uit van een optreden op Walk The Line, een van de vele showcasefestivals die de agenda van Great Mountain Fire het afgelopen jaar rijk was. Na vele live etalages en enige voorprogrammapret bij onder andere Balthazar en School is Cool is de aanloop voor het festivalseizoen genomen. Deze zomer doet de Waalse band een greep naar de eredivisie met posternoteringen voor Dour, Paleo en een recente bevestiging voor Pukkelpop.

Om Belgische festiviteiten op de boekingslijst te krijgen speelde Nederland voor de band vreemd genoeg een hoofdrol. Great Mountain Fire draaide al enkele jaren mee in Wallonië maar Vlaanderen wist lange tijd van niets: “Het is voor Franstalige bands niet makkelijk om voet aan de grond te krijgen in Vlaanderen”, legt gitarist Antoine Bonan uit. ‘De twee delen van België zijn erg gescheiden, ook in de culturele sector.” Het was uiteindelijk een optreden op het Groningse Eurosonic dat de slag om Vlaanderen beslechtte: “Het Nederlandse 3VOOR12 wilde ons interviewen, zij werkten daar samen met Studio Brussel. Die zender kende ons helemaal niet, maar omdat we Belgen zijn vonden de medewerkers dat zij dat interview dan maar moesten doen. We moesten dus via Nederland bij de Vlaamse media komen. Vanaf dat interview kregen we veel aandacht en begon het in heel België te rollen. Dat was fijn, want het kan frustrerend zijn om gebonden te zijn aan grenzen.”

Enige proeftijd binnen de Waalse linies had Great Mountain Fire er immers al op zitten. De mid-twintigers werkten al samen toen ze elf jaar oud waren. Als Fisher-Priceprofs dienden onder anderen Garbage, The Police en The Cure als rolmodel. (‘Binnenkort staan we met die bands op een festival in Zwitserland.’) Na enkele jaren vol huiskamerglorie bleek Wallonië een prima plek om in podiumuren te grossieren. Lange tijd greep de band iedere gelegenheid aan om op te treden zonder verdere ambities. In 2009 kwam er een Groter Plan en een jaar geleden verscheen het resultaat in de vorm van debuutalbum Canopy. Onder Pias presenteerde Great Mountain Fire een polycarbonaatje met 11 tracks vol overzichtelijke melodieën gecombineerd met onoverzichtelijke bewoordingen.

“In de teksten beschrijven we vaak korte momenten en we gebruiken veel metaforen. Soms spelen we met van een stijlprincipe van Franse dichters uit de 19^e eeuw”, pocht Den Doncker met het voordeel van opgroeien in het Franse taalgebied. Voor even verandert de donkere muzikantenbunker van De Supermarkt in een literair café. Met een slepende Franse tongval enthousiasmeert de bassist over dichters als Baudelaire, in wiens poëzie vorm en inhoud samen vloeiden en de klank van een woord bepalend was voor de betekenis. “Een woord is een geluid. Soms kan een woord klinken als de realiteit die je wilt beschrijven. Dat is ook een reden voor ons om in het Engels schrijven, in die taal is het makkelijker om geluiden te vinden die matchen met de muziek die wij maken. De teksten zijn een mix van het geluid, de betekenis, en de connectie van het woord met de woorden ervoor en erachter. Het is net als bij poëzie.”

Bewust of onbewust: het stukje Franse letterkunde, Engelse woordkeuze en Hollandse muzikale diplomatie lijkt voor Wallonië de sleutel tot succes. Na België, Frankrijk en Nederland ambieert Great Mountain Fire speeltijd in meer landen om alles te ‘synchroniseren’, zoals ze het zelf noemen. Hoe komt het volgens henzelf dat zoveel leuke bandjes uit België opstaan en de wereld in trekken? “Grappig: in Frankrijk vragen ze precies hetzelfde,” constateert Den Doncker. Relativeert: “Ik heb geen idee of het ten opzichte van andere landen echt zo is. Tja, hoe zeggen ze het? Het gras bij de buren.. “ Tijd voor een buurtbarbecue.