DIIV: “Op dit moment doe ik alsof John Cale onze nummers produceert”

Met geïmporteerd Tsjechisch bier en Duitse Fritz Kola is het Oost-Duitse hol van OCCII in Amsterdam het decor van zo’n (voor indie-begrippen) ‘ik was er bij’ concert. Zo’n optreden dat borrelt in de wandelgangen van de underground, waar mensen over praten in de rookruimtes en waar ineens berichten over ziet op de tijdlijn van je social media. Deze keer zijn het de New Yorkers van DIIV, die hun hype in de blogosphere dik waarmaken.

Wandelend door het Vondelpark vertelt zanger, songwriter en gitarist Zachary Cole Smith, gekleed in een vijf maten te grote trui, over de Europese tour van de band. Over bomvolle zalen in Parijs met 800 mensen (gratis show, maar toch), een uitverkochte show in Luxemburg en een dubbele boeking in Berlijn. Ja, de band kan wel wennen aan hun verblijf in Europa: “We worden hier ook zoveel beter behandeld dan in de States. Ze zorgen hier tenminste voor een slaapplek en je krijgt te eten en zo. Je hebt hier het gevoel dat je wat meer wordt gewaardeerd.”

Een te koesteren pareltje
De galmende lo-fi en dreamy shoegaze van de band blijft niet onopgemerkt en zorgt in november voor boekingen op het Haagse Rewire Festival en een mooie plek op het Utrechtse Le Guess Who?. Oprichter Smith, tevens ook live-gitarist bij Beach Fossils, is blij met alle aandacht rondom de band, maar is er niet heel verbaasd over. The Daily Indie eigenlijk ook niet. Debuutalbum ‘Oshin’ staat namelijk als een huis, klopt van voor tot achter en laat het grote talent van de begaafde songwriter zien. Bij de live-shows knalt de energie van het podium, klinkt de muziek bijzonder opzwepend

Wandelend door het Vondelpark vertelt zanger, songwriter en gitarist Zachary Cole Smith, gekleed in een vijf maten te grote trui, over de Europese tour van de band. Over bomvolle zalen in Parijs met achthonderd mensen (gratis show, maar toch), een uitverkochte show in Luxemburg en een dubbele boeking in Berlijn. Ja, de band kan wel wennen aan hun verblijf in Europa: “We worden hier ook zoveel beter behandeld dan in de States. Ze zorgen hier tenminste voor een slaapplek en je krijgt te eten en zo. Je hebt hier het gevoel dat je wat meer wordt gewaardeerd.”

 

Een te koesteren pareltje
De galmende lo-fi en dreamy shoegaze van de band blijft niet onopgemerkt en zorgt in november voor boekingen op het Haagse Rewire Festival en een mooie plek op het Utrechtse Le Guess Who?. Oprichter Smith, tevens ook live-gitarist bij Beach Fossils, is blij met alle aandacht rondom de band, maar is er niet heel verbaasd over. The Daily Indie eigenlijk ook niet. Debuutalbum ‘Oshin’ staat namelijk als een huis, klopt van voor tot achter en laat het grote talent van de begaafde songwriter zien. Bij de live-shows knalt de energie van het podium, klinkt de muziek bijzonder opzwepend en ligt het tempo hoger dan op plaat. Wat overigens niets afdoet aan de gelaagde en melodische dreampop. DIIV is een pareltje dat je moet koesteren en een band waar je meer van wilt weten.

Bijvoorbeeld die bandnaam: DIIV. Die was eerst DIVE. Waarom is die ineens anders? “Ik had geen idee toen ik DIVE had gekozen als bandnaam, maar ik kreeg dus al snel allemaal berichtjes van mensen van: ha ha, die band bestaat al. Dus ik dacht gelijk: fuuuucckk…! Er bestond dus ook al een Belgische band met die naam. Dus om conflicten te vermijden heb ik de naam maar veranderd voordat we er gezeik mee zouden krijgen. Maar ik vind de naam eigenlijk wel toffer op deze manier.” Op de vraag waar Smith die andere bandleden heeft opgeduikeld, is het al snel ‘in de goot’, ‘in de diepste uithoeken van de wereld’, ‘in een bos’ en ‘iets met miraculeuze postduiven’. OK, genoeg! Eigenlijk kennen de vier elkaar uit de muzikale wijk Brooklyn (NY), waar de afgelopen tien jaar een shitload aan bands vandaan kwam. Maar is het nou echt zo’n bloeiende scene daar of is het meer een mooi verhaal en een blogdingetje? “Nee, zoveel goede bands zijn er eigenlijk niet op het moment. Dat is ook één van de redenen, denk ik, waarom wij vanuit daar een soort van succes hebben. Er is altijd veel te doen en elke avond is er wel ergens een goede show te zien. Ook omdat elke toerende band er natuurlijk langskomt. En er komen veel mensen van buitenaf naar de stad toe, dus je hebt een goede kans om veel te spelen en door verschillende mensen te worden gezien.”

 

Buzzstatus
DIIV is nogal een buzzband op het internet. De ene keer vallen die bands tegen als na één of twee singles het hele album uitkomt, de andere keer zijn het blijvertjes. Maar hoe ontgroei je die buzzstatus? Smith: “Poe, ik weet het niet. Of ja, eigenlijk wel. Volgens mij moet je gewoon jezelf blijven ontwikkelen en aan je nummers en sound blijven werken. En niet op je lauweren rusten en maar telkens dezelfde nummers blijven spelen. Gewoon blijven schrijven en telkens nieuwe dingen uitproberen.” Daar is de band dan ook wel mee bezig, want binnen enkele maanden wordt er waarschijnlijk een nieuwe EP opgenomen: “De nieuwe nummers die ik heb geschreven zijn wel anders, maar de hele band werkt nu ook mee. Vooral het opnemen en het proces van het uitwerken van de nummers zal de uitkomst heel anders gaan maken. En dat is goed voor ons, want we willen blijven groeien.”

Het is even wachten wanneer die precies uit zal komen, maar EP’s van dit soort bands zijn altijd erg interessant. Voornamelijk doordat de artiesten regelmatig de gelegenheid pakken om wat meer te experimenteren en andere kanten op te gaan. Als een soort ‘tussendoortje’ en een korte uitspatting van creativiteit: “Een album is gelijk zo’n statement en het moet  samenhangend zijn. Dat moet de volgende EP juist helemaal niet zijn. Ik wil verschillende nummers die heel anders klinken dan wat we tot nu toe hebben gedaan, en zodoende hoor je vanzelf wat werkt voor jezelf en wat mensen leuk vinden.” Het album produceerde Smith zelf en voor de aankomende nummers heeft hij iets totaal anders (en wel heel aparts) bedacht: “Ik dacht er eerst aan om de EP weer zelf te produceren, maar het leek mij veel gaver om met een imaginaire producer te werken. Door iemands platen te leren kennen en te bedenken wat voor beslissingen diegene zou maken. Op dit moment doe ik alsof John Cale (red. The Velvet Underground) onze nummers produceert.”

Statements
Het artistieke statement is in ieder geval met de eerste plaat ‘Oshin’ goed gemaakt. Een plaat heel anders is dan het debuut: volwassen. Het album heeft een sound die door de jaren heen gegroeid is en die bijzonder divers is qua nummers: “We hebben de plaat opgenomen in de studio van een vriend van mij. En ik had al snel besloten dat we niet zo’n shitty klinkende, thuis opgenomen lo-fi plaat wilde maken. Die dan even omhoog drijft, om vervolgens weer te verdwijnen omdat het, net als veel andere muziek, een tijdgebonden plaat is. Ik wilde een plaat maken die voort blijft bestaan en een duidelijk statement en eigen sound neerzet. Ik wilde ook dat de plaat een beetje als een tweede album zou klinken. Maar goed, het voelt voor mij toch wel echt als een eerste plaat en ik ben benieuwd wat er de komende tijd uit gaat komen en welke richting we opgaan.”

DIIV zal in ieder geval gesteund worden door hun fijnzinnige label. Want, net als bij zoveel goede bands in het genre van DIIV, was het label Captured Tracks (o.a. Wild Nothing, Beach Fossils, The Soft Moon) er direct bij: “Captured Tracks vind ik een label met een fijne smaak en een fantastisch team. Het is echt een soort familiebedrijf. Het mooiste vind ik nog dat alle artiesten op het label nog nooit iets op een ander label hebben uitgebracht. Captured Tracks brengt altijd de eerste single, eerst seven inch en het eerste album uit van de bands die ze tekenen. Ze vinden alle bands in hun beginfase en dat vind ik wel echt heel cool aan ze.”

There’s more
Het is nog even wachten op nieuw materiaal van het sloppy, maar vriendelijke en creatieve gezelschap. Waarschijnlijk kunnen we snel nieuw materiaal verwachten, want Smith is thuis, en ook op tour, continu met nieuwe ideeën bezig. Voor nu kun je je nog goed vermaken met ‘Oshin’ en live zeker weten op Le Guess Who?.