In première: Moon Moon Moon schrijft een openhartige ‘journal entry’ over het eindfeest van de Popronde

Met 23 shows heeft Moon Moon Moon een knetterende Popronde achter de rug. Na de eerste Journal Entry over de pre-party over de Popronde vorig jaar is er deze keer een wat hoopvoller verhaal uit de pen van Mark Lohmann gekomen. Hij was aanwezig tijdens het eindfeest van het rondreizende muziekcircus en vertelt zeven minuten lang over zijn belevenissen die avond. Aan ons de eer om het liedje voor het eerst aan jou te laten horen. 

Zo begint Lohmann zijn negende dagboek-toevoeging met een verhaal over het per ongeluk slopen van een wc-rolhouder in de Melkweg en waar de rekening naartoe kan worden gestuurd als het echt een probleem is voor de venue. Kijk, zo kennen we ‘m weer. Daarna krijgen we nog veel meer kijkjes in het hoofd van Lohmann en hoe hij zich voelde tijdens deze avond waar muziekontdekkers, muziektalenten en de muziekbizz samenkwamen in een kolkende Melkweg.

Om toch nog wat meer te weten te komen over de gedachtegangen en waar de band post-Popronde allemaal mee bezig is, spreken we Lohmann over zijn negende dagboek-lied.

Kun je ons nog iets meer vertellen over de totstandkoming van het liedje?
“Ik schreef dit liedje deels, tijdens en direct na het Popronde-eindfeest in de Melkweg. Het is een soort afsluitend vervolg op Journal Entry 1: Popronde Pre-Party, dat ik anderhalf jaar geleden schreef. Tijdens het eindfeest zag ik een duidelijk contrast tussen toen en nu, in mijzelf en de mensen om mij heen. Ik heb sinds de pre-party denk ik meer geleerd om open te staan voor dingen en dat heeft geresulteerd in nieuwe vriendschappen en leuke herinneringen. Er was één minder moment op het eindfeest, dat bepalend was voor het liedje: ik stond tegenover de garderobe in de Melkweg in m’n eentje boos voor mij uit te staren en ik begon allerlei nare verdrietige en verbitterde dingen op m’n telefoon te typen.”

“Meestal schrijf ik dan best veel dingen op. Maar deze keer merkte ik dat ik er iets bij aan het betrekken was dat heel herkenbaar voorkwam. Toen begon ik terug te denken en realiseerde ik mij dat vanaf de eerste journal entry er vrijwel altijd één bepaald persoon terugkwam in de teksten, iets dat ik blijkbaar dus minder goed had verwerkt dan ik dacht. Ik houd van zelf-psychologiseren, vooral als ik dronken ben, dus er vielen voor mij opeens een hoop zaken op hun plek. Het was best een groot inzicht voor mezelf en die avond heb ik geprobeerd dat een plaats te geven. Dit liedje is dus een vaarwel naar het spook dat deze hele reeks journal entries altijd wel ergens opdook. Ik hoop daarmee ook doei te hebben gezegd tegen een hele periode van innerlijke boosheid en verdriet. Een beetje theatraal misschien, maar seizoenen van TV-series worden ook vaak rond één bepaald onderwerp gebouwd, en met dat in gedachten heb ik dit liedje ook geschreven.”

Hoe was Popronde?
“We hadden dit jaar best veel shows omdat we uit waren gekozen door OOR als zogenaamd ’talent’. We waren dus elke week wel op pad. Omdat we nu een super leuke groep hebben als band (Ik, Steven op bas, Stef op keys, Jari op drums, Jelle op gitaar en Sil onze tourmanager) hadden we allemaal zin in vrijwel elk optreden. Door de Popronde krijg je de kans (betekent helaas niet altijd voor iedereen dat het ook gebeurt) om veel te spelen in een korte tijd, en dan merk je dat optredens steeds makkelijker en beter gaan. Maar ook dingen als je gear opbouwen, waar ik persoonlijk een langzame ramp in ben, gaat elke show weer wat beter. Het klinkt een beetje lame, maar het voelt toch wel als een ‘avontuurtje’ als ik zo terugkijk.”

Hoe gaat het met de band?
“Super goed! Denk ik. Ik weet eigenlijk nooit zo goed of het wel of niet goed gaat. Maar onze nieuwe single Double Weird werd vorige week gebruikt in het SBS6-programma Waar is de Mol in een aflevering met Lil’ Kleine, lol! Dus aan zo iets probeer ik dan maar af te lezen dat het in ieder geval een beetje groeiende is op onverwachtse plekken. Ik ben zelf eigenlijk constant dingen aan het maken en ik denk niet echt na over waar we zijn of waar we heen moeten. Vanuit de band vinden ze dat we dat wel moeten doen, dus we gaan daar deze vrijdag over praten. Ik heb gemerkt dat het heel waardevol is om een groep mensen te hebben die allemaal hun eigen specialiteiten hebben, ik denk dat dat de komende tijd veel gaat uitmaken. Als ik hier helemaal alleen in zat zou het waarschijnlijk allemaal een stuk minder goed gaan. Conclusie: volgens mij gaat het wel goed.”

Wat gaan jullie doen nu de Popronde voorbij is?
“Ha, het zwarte gat waar veel over gesproken wordt. Vorig jaar voelde het wel écht als een zwart gat, dit jaar iets minder. Tijdens de Popronde kun je in een paar maanden heel erg het gevoel krijgen dat je goed bezig bent als band, en dat de dingen die doet iets uitmaken in de (muziek)wereld van Nederland. Na de Popronde bestaat de kans dat je het gevoel krijgt dat het allemaal een droom was en dat letterlijk niemand van je bestaan afweet. Tenminste, zo voelde het vorig jaar. Dus ik heb mij dit jaar geprobeerd niet te veel te laten meeslepen door die overly postive gevoelens tijdens de Popronde. Maar, het voelt voor mij nu oprecht niet alsof we in een zwart gat zitten, deels omdat we muzikaal gezien leuke plannen hebben en deels omdat de shows wel een beetje door lijken te gaan. We spelen nu drie keer met Clean Pete deze periode en deze vrijdag komt er een kerstliedje uit dat ik met de band heb gemaakt. Volgend jaar hebben we een paar Stukafest-optredens staan, wat ik een super leuk concept vind. Mochten we wel in vergetelheid raken, dan heb ik in ieder geval weer meer tijd om nieuwe nummers te maken.”

Moon Moon Moon live zien? Deze vrijdag speelt de band met Clean Pete in Mezz (op 23 december in Doornroosje) en verschijnt er een kerstnummer die de bands samen op hebben genomen.