New Music

In première: een nieuw album en een nieuwe video voor Jellephant, over ‘een gevoel van buiten adem zijn en niet kunnen stoppen’


5 februari 2019

Sinds 2014 is Dull Planet / Rotten Waves alweer album nummer zes voor Jellephant, het project van de Arnhemse muzikant Jelle Haagsma. Vandaag gaat er een nieuwe video van de band in première en wel bij de single Tru.

Want vorige week was ‘ie daar ineens, als een donderslag bij heldere hemel: een gloednieuw Jellephant-album. Als kers op de taart speelde de band zondag nog met The Limiñanas en vandaag is er de nieuwe video bij Tru. De surfgitaren klinken vertrouwd en zijn op het nieuwe werk nog verder doorgetrokken, het tempo is daarentegen flink opgevoerd en de composities zijn wat verder uitgekleed. Een combinatie die de songs ten goede komt: er is meer lucht en ruimte gekomen in de psychedelische wonderwereld van Jellephant.

Met ‘Jellephant-premières’ hebben we inmiddels de nodige ervaring, zo zag bij ons zijn laatste album Skeletons het daglicht, waar we het volgende over schreven: ‘Negen nummers lang hoor je gitaren die zich uitstrekken over droge en dorstige woestijnen, rinkelende tamboerijnen, vervormde banjo’s, voert een sluiks windje langs klingelende belletjes en hangt over de productie een kleurrijk, zacht Brian Jonestown Massacre-sluiertje uit de jaren negentig.’

Hoe het er nu met de band voor staat, horen we van de inspirator Jelle Haagsma. We vroegen hem naar het album en de plannen van de band.

Zo, jongens: waar zijn jullie mee bezig geweest in de tussentijd?
“We hebben ons vooral beziggehouden met het spelen van Skeletons, het vorige album. In september deden we een kleine tour met Holy Wave uit Austin. Dat was fantastisch. Ik ben al lang groot fan, het album Relax is ongelooflijk prachtig. Het was heel cool om met zo’n band, naast de normale podia, ook bijvoorbeeld op een boerderij naast Breda te spelen op een feestje van de platenzaak Grey. Ontzettend lieve jongens ook.”

“Een kleine maand na het uitkomen van Skeletons, kreeg ik een idee voor iets nieuws. Ik had ook nog het een en ander liggen: een cassette die ik had volgespeeld met instrumentale surfliedjes en wat rare schetsen, ook instrumentaal, die even opgefokt als dromerig waren. Ik begon in mijn hoofd een beetje te spelen met het idee om dat te uit te werken tot één ding. Volgens mij viel in augustus ergens het kwartje en wist ik wat ik moest met al dit materiaal. Toen ben ik mijn kelder ingedoken en gaan opnemen. Eind september stond alles er geloof ik op.”

Alweer een nieuw album: het tempo zit er goed in! Waar komt die schrijf- en opnamewoede vandaan?
“Haha, ik doe mijn best. Ik weet het niet, ik kan in principe altijd mijn studio in en instrumentale dingen opnemen. Als ik eenmaal in die setting ben, de deur achter mij dichtdoe en een gitaar pak, dan komt er vaak wel iets uit. De helft van de tijd is dat dan goed genoeg om iets mee te doen. Schrijven is moeilijker, bij dit album duurde het erg lang voordat het echt loskwam en de liedjes begonnen te vloeien. Ik vond het heel frustrerend. Maar op een gegeven werd ik ’s ochtends wakker, kreeg ik één zin in mijn hoofd en had ik een week later volgens mij alle liedjes wel op papier.”

Wat wilde je graag doen met deze nieuwe plaat?
“Ik merkte dat alle bombarie om het uitbrengen van een album mij nog nooit echt veel heeft opgeleverd. Een aankondiging, een teaser, een single, een clip, nog een single, een tracklist, artwork laten zien en dán pas het album uitbrengen, volgens mij hebben mensen daar dan helemaal geen aandacht voor. En ik ben zelf dan ook wel over de piek van mijn enthousiasme.”

“Ik had in november een klein liedje opgenomen en ik zette dat impulsief op Facebook. Ik merkte dat dat beter voelde: ik nam het op, het stond een uur later op internet en mensen konden het meteen luisteren. Veel fijner dan al het gedoe. Ik kreeg daar ook nog meer reactie op dan ik doorgaans op een album krijg waar ik dan een jaar aan werk. Dus toen kwam ik op het idee om dit album acuut uit te brengen wanneer het af was, zonder aankondiging.”

Over Tru: waar gaat deze track over voor jou?
“In dit liedje ren ik rond in mijn eigen hoofd, op zoek naar een probleem. Of een oplossing. Een gevoel ergens tussen buiten adem zijn en niet kunnen stoppen met sprinten en het moment dat je heel erg op zoek bent naar iets in je huis en dat je er dan na een paar minuten achter komt dat je compleet vergeten bent wat je zocht en gewoon spullen aan het optillen bent en warrig om je heen aan het kijken bent. De tekst is vrij paniekerig, maar het liedje is leuk.”

Wat zijn de plannen voor de komende tijd met Jellephant?
“Zoveel mogelijk spelen, we zijn nu de nieuwe liedjes aan het repeteren. We hebben daar nog niet zo veel tijd voor gehad omdat ik het zo snel uitbreng. Maar ik zou Dull Planet / Rotten Waves graag van begin tot eind willen gaan spelen. We zijn bezig met een tour in het buitenland en ik heb ook plannen voor nog een album voor dit jaar. Dat bevindt zich nog in de beginfase, maar ik heb het idee dat het wel iets gaat worden.”