Hoelahoepen, moshen en pootjebaden op de Down The Rabbit Hole-vrijdag, met o.a. Wand, Pond & All We Are

Wij zijn nog maar nauwelijks bekomen van Best Kept Secret vorige week, en het volgende festival staat alweer voor de deur. Down The Rabbit Hole is gisteren begonnen en had een betere start dan vorig jaar: bij de ingang werd er al opgelucht ademgehaald bij het zien van een groen kampeerveld, in plaats van de modderige rotzooi die er vorig jaar voor zorgde dat het festival duizenden euro’s extra kwijt was.

Tekst Jente Lammerts en Bram van Duinen
Foto’s Sabrine Baakman

Ook wat de line-up betreft lijkt het festival dit jaar het tegenovergestelde te zijn van de vorige editie. Elektronische muziek is prioriteit dit jaar: met topartiesten als Nicolaas Jaar, Moderat, Bonobo, Trentemoller en Weval weet Down The Rabbit Hole goed wat er op dit moment groot is op het gebied van dansbare muziek. Gelukkig is er ook aan bands geen tekort. Zo heeft Fleet Foxes een welverdiende headlinespot te pakken op de zaterdag, na een lange tijd niet in het land te zijn geweest.  

Naast het hoelahoepen, yogalessen volgen en stijldansen in de spiegelzaal is er ook voor optredens nog tijd vandaag. Aan All We Are de eer om Down The Rabbit Hole 2017 te openen in de Fuzzy Lop. Ze hebben er duidelijk zin in: de drummer blijft zelfs het gehele optreden staan. Had ‘ie beter niet kunnen doen overigens, want daardoor zit hij er ritmisch erg vaak naast. Het eerste deel van de set is gevuld met de dromerige postpunk van het nieuwe album Sunny Hills. Hoe dat klinkt? Denk aan Joy Division met een happy pill. Of tien. Helaas speelt de hele band dit deel van de show vrij slordig waardoor het geheel niet zo goed overkomt. Zouden ze hun nieuwe tracks nog niet goed gerepeteerd hebben?  Bij het tweede deel, gevuld met de oudere psychedelische r&b-tracks van de band, klinkt de band vele malen beter en dat merkt het publiek ook. Al met al een opener met ups en downs.

Ook hoppen we nog even langs de Nederlandse hiphop/r&b/soulqueen Pink Occulus, ondanks ons drukke dagprogramma. De zangeres die al jaren bezig is met aan de weg te timmeren heeft eindelijk haar welverdiende plek te pakken gekregen in de Teddy Widder.

We hadden echter al de zoektocht ingesteld naar een betere drummer dan bij de opener van vandaag; dan kom je bij Jo Goes Hunting uit, te zien op de gemoedelijke Broadcast Away Teevee-stage. De band bestaat uit conservatorium-alumni en technisch valt er dan ook niets aan te merken op deze performance: ingewikkelde tempowisselingen en meerstemmige a capella’s worden feilloos uitgevoerd. Het publiek is ook onder de indruk van de tracks die speciaal voor het zomerse weer een Caribische mix krijgen. Jo Goes Hunting bewijst vandaag eens te meer dat Come, Future wel eens het beste Nederlandse indie-album van 2017 zou kunnen gaan worden. Volgend jaar willen we ze op een groter podium zien.

Op naar Pond: afgelopen maand zagen we de band al op London Calling Festival, waar de Australiërs ons compleet overdonderden met hun psychedelische jams. Vandaag is dat niet anders: de band rondom de freaky Nick Allbrook (oud-bassist Tame Impala) sluit hun tour vandaag af op Down The Rabbit Hole en doet dat met volle overgave. Allbrook springt al tandenknarsend regelmatig het podium af en de band ondersteunt hem statisch, maar weet het volste geluid van de dag te brengen. De band speelt emotioneel: gitarist ‘Shiny Joe Ryan’ en toetsenist Jamie Terry vallen elkaar halverwege de show in de armen en spelen dan nog een aantal van hun grootste songs: Giant Tortoise en Paint Me Silver. Het Down The Rabbit Hole-publiek reageert dansend en zingend: de sfeer van het festival zit er nu eindelijk in.

We blijven in de psychedelische sferen vanavond. Ook Wand geeft een strakke show weg, dit keer in de Fuzzy Lop. Gitaarvirtuoos Cory Hanson experimenteert er op los in zijn show en zijn vierkoppige band uit Los Angeles is net zo technisch als hijzelf. De uur durende show was misschien ietwat lang voor een band die niet veel mensen nog kennen, maar door de opzwepende nummers die voorbij komen houdt een ellenlange moshpit de mensen bezig.

In de Hotot leidt Bonobo met een volledige band inclusief drie blazers en een zangeres de avond in. Zijn muziek laat zich niet makkelijk in een hokje plaatsen, maar valt te omschrijven als moderne wereldmuziek met een elektronisch tintje. Het publiek is afwisselend aan het wegdromen bij de ambient soundscapes met bijpassende visuals, of enthousiast aan het dansen op de snellere tracks.

Na even bij het fenomenale The Space Lady en de Britse punks van Slaves te hebben gestaan, gaan wij op naar de laatste show van de avond voor ons. In de kerk die wordt gehost door Lucky Fonz III. Hier spelen het hele weekend lang de hotste Nederlandse acts. Zo ook Batobe: een Utrechtse gitarist/producer die met behulp van de vetste visuals en een gastzangeres een korte maar vernieuwende set speelt. Op naar morgen! Dan gaan we onder meer naar Spinvis, Fleet Foxes en Nicolaas Jaar.