H. Hawkline en Cate Le Bon wederom garant voor indringende houtje-touwtje-indiepop op Last Thing On Your Mind
26 februari 2017
“I don’t want to be the last thing on your mind,” zingt Huw Gwynfryn Evans, beter bekend en beter uitspreekbaar als H. Hawkline, in het verstomde tweede refrein van Last Thing On Your Mind. Geen veelbelovend uitgangspunt voor een songwriter, laat staan voor een liefdesliedje. Dat mantra ten spijt blijft deze low-key single van een nog te verschijnen plaat geruime tijd in de grijze massa zweven.
Als een kat die je blijft aanstaren, tot je hem/haar voer geeft, zo omschrijft de Welshe muzikant Last Thing On Your Mind. Treffend, want deze langgerekte zes minuten zijn evenwel indringend als pluizig. Geleidelijk maakt een klungelige, zenuwachtige sfeer zich meester, meer nog dan op de comebackplaat In The Pink Of Condition uit 2015. Het is ongetwijfeld te danken aan de bijdrage van land- en lotgenoot Cate Le Bon – beide vanuit Wales naar L.A. verhuist, meanderend van de ene naar de andere samenwerking – die overal haar stempel van bleke houtje-touwtje-indiepop op weet te drukken. Jep, deze track is nog wel even on our mind.