Grimmige postpunk met een zachte G: zuiderbuur Whispering Sons brengt met Image z’n perceptie van eenzaamheid uit
24 oktober 2018
Whispering Sons & HOWRAH
Woensdag 31 oktober
Op woensdag 31 oktober heeft Sugar Factory bezoek uit Brussel. Want de duistere wervelwind genaamd Whispering Sons komt daar zijn gloednieuwe debuutalbum Image presenteren. Een album dat zwart ziet van de duistere grooves, grillige maatwisselingen, afwijkende composities en lyrics over eenzaamheid. En wat anders dan eenzaamheid schreeuwt harder om een nadere kennismaking? Hoog tijd om even te bellen met frontvrouw Fenne Kuppens, een blonde verschijning omlijst in donkere kleding die met een bijzonder lage stem haar demonen verjaagt.
Al vanaf 2013 zijn ze samen: Fenne Kuppens, Kobe Lijnen, Sander Hermans, Tuur Vandeborne en Sander Pelsmaekers. Maar het balletje ging pas écht rollen na hun deelname aan de muziekwedstrijd Humo’s Rock Rally, waar ze er uiteindelijk met de winst vandoor gingen. De afgelopen jaren hebben ze heel veel opgetreden met alleen hun EP Endless Party en singles Performance/Strange Identities en White Noise op zak. Maar vandaag is dan eindelijk hun debuutalbum uitgebracht via SMILE Records: “De afgelopen twee jaar hebben we, telkens als we een beetje tijd hadden, nummers geschreven en live gespeeld. Die nummers zijn uiteindelijk dermate gegroeid dat we beseften dat we er een plaat mee konden maken. We wisten én we voelden: dit is het moment. In januari zijn we tien dagen de studio in gedoken. En voilà.”
Gevaarlijk donkere krochten
Voilà, de wereld is een plaat rijker. Met een grote liefde voor obscure postpunk en new-wave uit de jaren tachtig had Whispering Sons alleen de kennismaking nodig met bands zoals The Soft Moon, The Horrors en The KVB om te beseffen dat deze muziekstroming nog steeds leeft. Ergens in de donkere krochten van de undergroundscene werd nog steeds dergelijke muziek gecreëerd en opgepakt door het publiek. Dus ging ook het vijftal aan de slag met hun duistere postpunk, bijgestaan door Micha Volders van onder meer Meteor Musik en El Guapo Stuntteam en Bert Vliegen van bands als Sophia en Teen Creeps. Vooral dankzij Kuppens haar donkere stemgeluid trekt Whispering Sons de aandacht en doet je verlangen naar een uitnodiging tot die gevaarlijk donkere krochten.
“Ik merkte dat ik me veel comfortabeler voelde wanneer ik laag zong. Hierdoor kon ik veel beter mijn emoties uiten”
Aan de telefoon klinkt haar stem echter anders: “Is dat zo? Dat kan wel kloppen, ik kan mij voorstellen dat het minder laag is dan wanneer ik zing. Vroeger, toen ik nog maar net begon met zingen, zong ik veel hoger. Toen moest ik mijn eigen stemgeluid nog echt ontdekken en wist ik niet zo goed waar ik mij goed bij voelde. Uiteindelijk merkte ik dat ik mij veel comfortabeler voelde wanneer ik laag zong. Hierdoor kan ik nu veel beter mijn emoties uiten in de muziek.”
Foto: Flor Maesen
Image, een perceptie van eenzaamheid
Die emoties zijn even donker als haar stem doet vermoeden: “Eenzaamheid, vervreemding, verslagenheid… Onze muziek wordt geschreven vanuit een gevoel van frustratie. Onze duisterheid komt hier ook vandaan, want eenzaamheid is nu eenmaal duister. We zullen niet gauw over vrolijke dingen schrijven, want dat past niet bij ons. Maar buiten de muziek zijn we wel vrolijk, hoor. En heel onnozele mensen uiteindelijk.”
“Ik hoop dat mensen, net als ik, hun frustratie eruit kunnen gooien”
Kuppens gaat verder: “Als ik een beeld zou moeten oproepen dat bij ons debuutalbum past, dan is dit een soort dystopische en desolate wereld, net als een ruïne. De plaat is enorm persoonlijk, helemaal niet maatschappijkritisch. Maar ik hoop wél dat mensen zich kunnen identificeren met wat ik zeg. En dat ze hun frustratie eruit kunnen gooien. Want dat is wat ik doe: als ik muziek maak, laat ik het monster genaamd frustratie eruit.”
Schrijven in afzondering
De lyrics worden door Kuppens geschreven, in een proces dat geheel bij de thematiek van het album lijkt te passen. Als ze met haar bandgenoten een nummer heeft bedacht, isoleert ze zichzelf in haar slaapkamer met een koptelefoon op haar hoofd. Inspiratie haalt ze vervolgens graag uit films of literatuur. Zo komt de zin ‘They moved too slowly when they’re not affraid’, uit de serie Twin Peaks: “Het heeft niks meer met de serie te maken, want het is volledig uit zijn context getrokken. Ik voelde me gewoon aangetrokken tot die omschreven afstand; dat je je omgeving angstig voorbij loopt.”
Hollow is het zevende nummer van de plaat, gebaseerd op het gedicht The Hollow Men van T.S. Eliot. “Ik probeerde zijn verhaal te beschrijven en er een eigen interpretatie aan te geven. Ik laat graag mijn creativiteit prikkelen door poëzie, maar ik zie mijzelf absoluut niet als een schrijver of dichter. Schrijven is voor mij echt zware arbeid. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk. Op den duur hoop ik een tekst af te leveren die een bepaalde samenhangende wereld oproept. Ik ben tevreden als het een sfeer creëert die over de hele lijn dezelfde is en waarbij de woordenschat bij elkaar hoort. En het moet goed klinken. Het hoeft niet te rijmen, maar het moet gewoon goed klinken.”
“We zijn simpelweg een bende jeugdvrienden die een band wilden vormen”
Samen alleen/alleen samen
Alle bandleden werken parttime om hiernaast samen alleen de muziekwereld te kunnen betreden. “Samen alleen, dat past eigenlijk wel bij ons. We zijn altijd wel een beetje the outsiders geweest. We zijn niet in een bepaalde scene opgegroeid en hebben niet echt een muzikale achtergrond. We zijn simpelweg een bende jeugdvrienden die een band wilden vormen. Met een grote passie voor muziek ontwikkelden we de behoefte om te spelen. Wat dat betreft zijn we wel een beetje van de oude stempel, want in België zie je veel vaker projecten die bijvoorbeeld worden opgestart vanuit schoolverband. Dus misschien zijn we inderdaad wel samen alleen. Of alleen samen. Ik weet het niet meer.”
Vanaf 20 oktober zullen ze in ieder geval niet meer alleen zijn wanneer de band Europa heeft laten kennismaken met zijn debuutplaat. “Ik ben vooral voldaan omdat we een samenhangend geheel kunnen afleveren. Het artwork, de teksten, de muziek.. Alles lijkt te kloppen. Aangezien het album al vanaf mei klaar is, vieren we het nu al maanden met zijn vijven. Hoe? Door op café te gaan. Maar het is fijn om dit eindelijk te kunnen delen, dus we zullen nog wel een fles champagne opentrekken.”
De kracht van de band ligt naar eigen zeggen vooral in liveshows. “Ik denk denk dat ze vrij intens en energiek zijn. Op deze manier zullen we waarschijnlijk de meeste mensen kunnen overtuigen. Wij zijn heel erg trots op Image, maar we zijn vooral benieuwd naar de reacties en meningen van anderen. We zijn inmiddels drie keer in Amsterdam geweest en dat was iedere keer super tof. Dus ik ga er vanuit dat het deze keer minstens zo tof zal zijn in Sugar Factory. We hebben er zin in.”
WEBSITE SUGARFACTORY | FACEBOOK-EVENT | TICKETS