FARA: “Soldaten op een festivalterrein, dat zie je op Lowlands nou nooit!”

De Haagse elektronische band FARA begint langzaam groter te worden en klimt steeds hoger in de hitlijsten. Niet in Nederland, maar in China. Nadat de band zijn gitaren inruilde voor synthesizers en zijn naam veranderde, bleek langzaam dat de drang naar de rest van de wereld groter was dan die naar de Nederlandse zalen. Al drie keer ging de groep op tour naar het verre Oosten, dat ook voor muzikanten een compleet andere wereld blijkt: “Soldaten op een festivalterrein, dat zie je op Lowlands nou nooit.”

We zoeken de band op in de oefenruimte, die er in bepaalde opzichten al niet heel Nederlands uitziet. Een van de ruiten is verscholen achter een flinke kast minicactussen en ook op andere plekken staat groen. “In de ruimte hiernaast staan nog grotere cactussen, maar die kunnen echt gemeen prikken”, zegt Joris, een van de mannen op toetsen. Achter een lange tafel staan alle synthesizers opgesteld, die per stuk de transformatie naar FARA in gang zetten. Arend: “We merkte gaandeweg van elkaar dat we naast rock en indie ook naar andere genres luisterden, dus is er op een moment een synthesizer bijgekomen. Dat past nog prima bij indierock, maar toen kwam er ook nog een Microkorg en een Minibrute. Het bouwde zich langzaam op. Toen we als Atlantic Attraction een keer in de studio met Bas van Wageningen zaten, hebben we ook veel synths aan de muziek toegevoegd.”

 

 

Nog voordat Atlantic Attraction is veranderd in FARA, is de wens om op exotische plekken te spelen al groot. Die droom wordt werkelijkheid als de band het heft in eigen hand neemt. Joris: “Arend en ik willen na een aantal biertjes nog wel eens een weddenschapje leggen. Soms draven we daarin zo ver door, dat het ronduit genânt is wanneer het niet lukt. Op een keer heb ik dus geroepen dat ik wel een tour door China kon boeken, en twee maanden later was dat gelukt. Een Australiër die een tijd in China had gewoond wilde ons wel boeken.” Sibren: “Tijdens die eerste tour zaten we qua bagage al meteen met een dilemma. We moesten kiezen of er een gitaar of een synthesizer mee ging, en toen hebben we gekozen voor de synth. Na die tour is toen langzaam het kwartje wel gevallen” Kevin: “We schreven in die tijd ook veel nummers die four to the floor waren en het werd veel elektronischer. De scheiding tussen onze gitaarnummers en nieuw materiaal was duidelijk te horen in onze set. We speelden eigenlijk twee verschillende shows op een avond. De nieuwe sound sloeg wel aan in China en voor mij was het makkelijker om hierop de energie vast te houden. Makkelijker dan op emotionele indierockliedjes.”

 

 

Eenmaal terug in Nederland vallen alle stukjes op hun plaats. De gitaren laten ze thuis en de de band gaat door als de zogeheten live-electronic-formatie FARA. Joris: “Als Atlantic Attraction deden we een keer het voorprogramma voor de band Fiction Plane, onze stijlen lagen wel in dezelfde hoek. Maar toen we met ze op tour gingen, was onze stijl al zoveel veranderd, dat we er eigenlijk niet meer bij pasten.” Kevin: “We hebben toen nog wel een laatste single uitgebracht, Looking For Answers. Die hebben we voor FARA bewerkt, om ook naar boekers te kunnen sturen.”

Als FARA eenmaal op de rails staat, wil de band weer zo snel mogelijk terug naar China. Ook de tweede tour wordt goed bezocht en de band bouwt een bescheiden fanbase op. Joris: “We merkte dat de tweede keer bepaalde mensen terugkwamen om ons te zien, en sommigen namen zelfs cadeaus mee.” Kevin: “En een van de eigenaars van die clubs neemt ons altijd mee naar een chique tent waar hij heel veel kip voor ons bestelt. We krijgen dan een eigen kamer daar en we verstaan niemand, en die baas lacht dan altijd heel hard, haha!”

 

 

De clubs waarin FARA speelt, schommelen qua grootte tussen de 150 en 750 man, maar op het grote MIDI-festival staat de Haagse band voor maar liefst een paar duizend Chinezen. Joris: “Het MIDI-festival is fantastisch, maar daar merk je wel echt dat China een andere wereld is. Er is wel eens gedreigd dat we van het podium afgesleept zouden worden als we te lang door zouden spelen. Normaal rekken we onze tijd wel, maar toen waren we voor het eerst op tijd klaar. Ook zie je veel mensen in uniform en kalasjnikovs over het terrein lopen.” Kevin: “Meestal wil ik tijdens zo’n set even op de voorste hekken staan en het publiek handjes geven. Een keer stak ik ook mijn hand uit naar een agent, die me aankeek met een blik van ‘doe dat maar niet’.” Sibren: “Het is ook wel eens voorgekomen dat een plek waar we zouden spelen dichtgegooid was. Dat gebeurt als het leger denkt dat daar te veel mensen bij elkaar komen die anders denken dan ‘het geheel’. Dan gooien ze die tent gewoon voor een paar maanden dicht.”

 

 

Joris: “Kritiek op de politiek of wat dan ook is not done, dan zouden onze werkvisa ingetrokken kunnen worden.” Arend: “Toen een andere Westerse band iets over de politiek op social media had gezet, werden al hun accounts afgesloten door de regering. Er heerst zeker een gevoel dat er altijd wel iemand mee kijkt.” Kevin: “Voordat we het land ingaan moeten mijn songteksten ook worden gecontroleerd, of er kritiek op hun regering in staat of zo. Gelukkig maak ik prachtige teksten die nergens op slaan, dus we zitten goed.” Arend: “Google en Facebook worden geblokkeerd daar, maar gelukkig zijn er wel alternatieven om je Chinese fans op de hoogte te houden. WeChat is de Chinese versie van WhatsApp en is tegelijkertijd een soort Facebook en Tinder. Ik beheer de social media voor de band, maar alles wat ik op onze Chinese kanalen wil zetten laat ik eerst nog controleren door de tourmanager.”

 

 

Ondertussen pikken hitlijsten de band ook al op, en zijn er voorzichtige plannen om verder Azië (en daar voorbij) te verkennen. Joris: “Met Atlantic Attraction zijn we natuurlijk lang bezig geweest in Nederland en we hebben hier talloze shows gespeeld. In China spelen we in iets grotere zalen en is het publiek ook enthousiast. Wat we daar voelen als band hebben we hier nog nooit gevoeld. Bovendien is het veel leuker om met noodles te ontbijten. We hebben met Atlantic Attraction zoveel in Nederland gespeeld, dat we nu eigenlijk vooral de leuke dingen willen doen. Ik sluit niet uit dat we als FARA ooit een tour door Nederland of Duitsland zullen doen. Maar als we moeten kiezen tussen dat of Rusland, dan is die keuze snel gemaakt. Het is gewoon leuker om oprecht verbaasd te zijn over soldaten op het festivalterrein, dat zie je op Lowlands nou nooit.”