Daniel Romano: een diamant onder druk van de moderne tijd

Een muzikale voorgeschiedenis van Daniel Romano schetsen, dat kunnen we als loyale liefhebbers inmiddels wel. Maar het zou zinloos zijn om je te vertellen dat de Canadees, na zijn door country beïnvloedde cowboyperiode, zijn krullenbol in de wind liet waaien om een Dylaneske periode aan te snijden. Het punt is dat je nooit twee keer dezelfde Daniel Romano ziet, hoort of meemaakt. Dat is zo ongeveer het enige waarin zijn zesde plaat Modern Pressure géén verandering in brengt.

Dat wil niet zeggen dat Romano de weg kwijt is, maar dat hij – zoals de kleurrijke hoes van eigen makelij al enigszins doet vermoeden – ditmaal het psychedelische pad volgt. Met name in het midden van Modern Pressure, daar waar Impossible Green en Jennifer Castle worden ingeluid door een reprise van opener Ugly Human Heart, omringt Romano zijn luisteraar met swingende sitarzwermen en olijke orgellijntjes.

Feit blijft overigens dat The Beatles en Bob Dylan te allen tijde in de bosjes op de loer liggen. Als we niet hadden geweten dat Romano Modern Pressure in z’n eentje in een bos buiten de Zweedse stad Karlstad had opgenomen, zouden we zweren dat Zimmerman zelve wat zangpartijen had ingezongen. Met name in de wat luchtigere van sixties doordrenkte songs op Modern Pressure. Het toptrio in die categorie bestaat uit titelnummer Modern Pressure, de lekkere leadsingle Roya en hoogtepunt The Pride of Queens, dat wordt afgesloten met een riff die verdacht veel doet denken aan Ramones, een band die Romano met enige regelmaat covert.

 

 

Dat Daniel Romano The Beatles, Bob Dylan en Blitzkrieg Pop weet te verenigen op één plaat is niet de zwakte, maar de kracht van Modern Pressure. Het album slingert soms van links naar rechts, juist omdat de Canadees het stuur zo sterk in handen houdt, niet omdat hij de controle over zijn vehikel verloren is. Dat is meteen de verklaring voor het ‘moderne’ waar Romano in zijn albumtitel naar verwijst: zijn generatie hoeft niet meer in hokjes te denken, maar benut de mogelijkheden van de muziekgeschiedenis ten volste. Sterker nog, je moet wel om ertoe te blijven doen. Zo zijn alle tijdloze inspiratiebronnen van Daniel Romano op Modern Pressure – veel sterker dan op zijn voorgangers – toegepast op de tegenwoordige tijd.

Daarbij: je voorbeelden verbergen, is dat niet de grootste leugen die je jezelf, vriend en vijand kunt vertellen? “If I was wearing anything at all, I probably wore it on my sleeve”, zingt Romano zelf in de eerste zinsneden van zijn plaat. De veelzijdige veelvraat bestudeert de perkamenten van de popgeschiedenis en vult vol eerbied op de open plekken zijn eigen verhaal in. En die open plek rechtsonder, die was getekend, Daniel Romano.

Live zien? Maandag 4 september speelt Daniel Romano live in Paradiso.