Bieldermann en het slopen van de typische popsong: is het voor de hand liggend? Weg ermee.
23 oktober 2018
Popronde Arnhem
26 oktober 2018
Popronde is in volle gang en in diverse steden vind je dit jaar een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen staan. Aanstaande vrijdag 26 oktober zijn we in Brigant in Arnhem en hebben we No Man’s Valley, Nimbus 3000 en Bieldermann op de bühne staan. Met de eerste twee maakte je al eens kennis hier, dus voelden we Gerben Bielderman aan de tand, die we nog kenden als bassist van PAUW en nu de aanstichter is achter Bieldermann (volgt u het nog?)
Denk aan: het wrikken en breken van een vierkant blok in een rond gat. Denk aan wringend geluid, het ontstaan van splinters en barsten. Denk aan: Angus Andrew van Liars in een opstelling van ingesnoerde trouwjurken, een gitaar die klinkt als kinderspeelgoed dat onder je ogen (of voeten) kapot gaat. Niet helemaal vriendelijk voor je besef van ‘hoe het hoort’, niet alles helemaal in orde. Maak kennis met Bieldermann.
Gerben Bielderman antwoordt vanuit zijn huis in Utrecht. Een huis aan een drukke straat, veel rumoer. Auto’s en fietsen. Uit de geluidsinstallatie klinkt: A single Tear, Converge. Technisch, boos en overspannen gillend, misschien om het spitsrumoer te overstemmen. Misschien zacht op de achtergrond, als een woedeuitbarsting verderop. Hij zegt: “Voordat Bieldermann is gaan spelen op het conservatorium bestond het concept al eventjes in mijn brein. Voor Bieldermann heb ik in meerdere bands gezeten, waaronder Pauw. Nu wilde ik even iets totaal anders. In plaats van altijd maar rechtdoor ook eens rechts- of linksaf: Battles, Tobacco.”
Zonder poespas, zonder gevestigde orde
Bieldermann is trio Gerben, Boy van Ooijen en Sander Notenbaert. Gedeelde voorliefde voor niks dat met popmuziek te maken heeft. Waar dat begint en eindigt? “De parameters zetten we zelf, maar de belangrijkste parameters zijn onze oren. We proberen een soort van analoge live-elektronicaband te zijn, zonder extra poespas als laptops die met een clicktrack meelopen op onze oordoppen.”
“De sloopdrang van Bieldermann zit ‘m meer in de nummers: is ’t voor de hand liggend? Weg ermee. Piept en kraakt ’t? Dan houden we het. Klinkt de gitaar als een kapotgaande 8-bit Nintendo? Niets meer aan doen. Zie ’t als het slopen van de gevestigde orde, in dit geval de typische popsong. Bij vlagen eindigt dat niks meer dan in pure noise, maar wel met zorgvuldig uitgekozen sounds. Wat je dus vooral niet hoeft te verwachten zijn poppy meezingliedjes, kom vooral langs om het zelf mee te maken.”
Na het circus
Hoe het leven er na de Popronde moet uitzien: “Leven op droog brood. Nee, zonder gekheid: nummers schrijven, meer optreden, opnemen, een EP of plaat uitbrengen. Iets in die trant. In wat voor tijdsbestek dat moet gaan gebeuren weet ik niet. Mocht er schot in de zaak komen, dan zal het zo snel mogelijk op de socials te vinden zijn.”
Ondertussen klinkt het technisch falen van een aantal machines uit de huisinstallatie: niet het hysterische gegil van Converge, maar Bieldermann. Dwars, kleurrijk, misschien is het shoegaze met gekneusde ribben, misschien staat de vocoder expres verrot afgesteld, misschien stort de toestand na de volgende break wel volledig in elkaar. Witheet, als het moet. Opdat er ruimte ontstaat voor meer kabaal.
