Bellyache, de nieuwste worp van YAK, doet zijn naam eer aan: buikpijn gegarandeerd

In de twee jaar die verstreken sinds de Britse rouwdouwers van YAK hun debuutplaat Alas Salvation op de wereld loslieten is er een hoop veranderd. Niet alleen werd bassist Andy Jones verruild voor Vincent Davis, ook muzikaal gezien heeft het er een en ander plaatsgevonden, zo blijkt uit nieuwe single Bellyache. Weg zijn de stuwende en compacte riffs van krakers als Victorious (National Anthem).

In plaats daarvan klinkt de riff van Bellyache alsof frontman Oliver Henry Burslem hem uit zijn gitaar moet persen. En horen we daar aan het einde nou echt een triomfantelijke blazersectie invallen?! Wat niét verandert, is dat YAK nog steeds ongelofelijk smerig klinkt. Misschien nog wel smeriger. Bellyache doet zijn naam in ieder geval eer aan, het nummer klinkt alsof het is opgenomen in een ranzige snackbar waar het drietal net om drie uur ’s nachts wat bakken kapsalon naar binnen heeft geschoven. Gelukkig weet de band die smerigheid nog altijd enorm lekker te laten klinken. De heren strooien nu al enige tijd met losse singles, maar hopelijk laat een volwaardige opvolger van Alas Salvation niet te lang meer op zich wachten.