Aldous Harding tuurt rechtstreeks in je ziel op het overweldigende Blend

Ginds, in de rooshof,  snoeide ik loot na loot, 
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.  

De tuinvrouw is Aldous Harding en de rooshof is de graftuin van haar gelijknamig debuut. Weinig gezelligs aan. Van de hoes tuurt A. Harding de ontvanger van duizend meter aan, om vervolgens als huilend hert, rechtstreeks uit de bloedlijn van Vashti Bunyan, te zingen uit het liedboek van liefde en dood. 

De sprong naar nieuwe worp Blend is er een die welhaast eeuwen overspant. Afkomstig van haar nieuwe plaat Party, is de luisterervaring een shock van een spontane jetlag. Locatie: Thailand, een strand. Een man, waterverf, een busje. Een synthetische beat valt uit het nergens binnen. En er is feedback, grauwe ruis. De bijgevoegde clip steekt het werk van Xiu Xiu qua ongerief met verve naar de kroon. Wat Aldous Harding met producent John Parish uitspookt laat zich niet eenvoudig plaatsen. Onder het oppervlak is er schaduw en intrige – en onder de huid neemt het ongemak toe.