ALBUM REVIEW: Cate le Bon – Crab Day

Neem de ietwat spookachtige stem van Nico van de Velvet Underground en de performance van totale gekte van Nina Hagen en je krijgt Cate le Bon. Deze uit Wales afkomstige singer-songwriter bewandelde op haar vorige drie albums voornamelijk de weg van de post-punk maar lijkt dat alles los te hebben gelaten voor een kakofonie aan stijlen op haar plaat Crab Day.

Op het nieuwe werk gaan de hoekige gitaren, eigenzinnige xylofoons en elastische baslijnen hand in hand. Alsof Le Bon zichzelf heeft voorgenomen om vooral niet te willen maken wat er ooit al in die combinatie is gemaakt. Zelf zegt ze er over: “Crab Day is als een oude vakantie, een nieuwe vakantie en tevens helemaal geen vakantie.”

 

 

Wat wil je ook: in het leven van de zangeres lijkt weinig normaal te gaan. Enkele jaren geleden kwam haar geboortecertificaat bovendrijven en wat bleek: Le Bon vierde haar verjaardag al enkele decennia op de verkeerde dag. Het resultaat van die belevenissen is een verzameling teksten over klerenhangers, duingebieden in je mond en andere curiosa, uitgesproken door de feeërieke stem van Le Bon. Het maakt de plaat mysterieus maar ook ongrijpbaar.Wie Crab Day gaat luisteren, moet zeker ook de clip opzoeken bij het nummer Wonderful. In een heerlijk ongemakkelijke en in één take geschoten video maakt Le Bon korte metten het idee dat een clip met prachtige beelden het nummer moet onderstrepen. Niets van dat alles: gewoon een op haar plaats op en neer bewegende zangeres die nog voor het einde van de video het beeld uitloopt.