ALBUM REVIEW: Angel Olsen – My Woman

In 2011 fladderde de excentriekeling Angel Olsen ons leven in als ingetogen meisje met folkliedjes. Vijf jaar en een paar albums later is Olsen steeds meer gegroeid tot de veelzijdige, volwassen vrouw die ze nu is. Op haar tweede album – Burn Your Fire For No Witness – toonde Olsen wat meer pit en gebruikte ze een voltallige band, met als resultaat: een van onze muzikale hoogtepunten van 2014. Nu is het 2016 en weet Olsen met My Woman ons wederom in al haar subtiliteit van onze stoel te blazen. 

Het is inmiddels duidelijk dat Olsen zich elk muziekgenre eigen weet te maken waar ze haar aandacht op vestigt. Met als eeuwige kern: haar onmiskenbare talent. Zo steekt de (voorheen onafscheidelijke) akoestische gitaar van Olsen maar één keer zijn hoofd om de hoek, tijdens Never Be Mine. Verder is er een duidelijke tweescheiding te vinden op My Woman. De vlotte, poppy, rock-geörienteerde nummers op de eerste helft, inclusief de glamrockish Shut Up Kiss Me en het duistere Not Gonna Kill You. En de tracks op de tweede helft die het album maken tot wat het is: oprecht.

Olsen neemt met twee nummers van zeven minuten ook flink de tijd om dat over te brengen. Vooral het nummer Woman steekt met kop en schouders boven de rest van de nummers uit. Een breed, muzikaal canvas met de tekst waar haar hele album uiteindelijk op neerkomt: “I dare you to understand what makes me a woman.”